مدح و ولادت امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام
در قــبــلــه‌گــه راز فـرود آمـد مـاه یــا زادگـــه عــلــی بــود بــیـت الله از كـثـرت اشـتـیاق، دیوار شكـافت تا ایـن‌كـه ره وصـال گـردد كـوتـاه مهمان چو در آغوش حرم جای گرفت افــكــنــد خــدای پــرده بـر سِـرُ الله در بـسـته و دیـوار به هـم آمـده بود جمعی همه خیره گشته بر آن درگاه از راز و نـیـاز بـنـده و مـعـبـودش در خـلـوت آن خـانـه نشد كس آگاه در بـاز نشد گرچه بـسی كـوشـیدند هر دیده به صد سؤال می‌كرد نگاه هر جا سـخـن از قـصـۀ بیت‌الله بود افــتـــاد حـكــایـت حــرم در افــواه نومید شدند و مات و حیران ماندند تـا بـاز مـگـر خـدای بـگـشـایـد راه تا این‌كه به پیش چشم حیرت‌زدگان دیـوار شـكـافـت بـار دیـگـر نـاگــاه از بـیـت خــدا بـــرون یــد الله آمــد لا حـــولَ و لا قـــوةَ إلّا بـــالـــلـــه شد حبس نفس‌ها چو جـمالـش دیدند تـا آیــنــه گَـرد غــم نـگــیـرد از آه بــا بـنـتِ اســد خــود اســد الله آمــد از بـیـت اَحَـد مـهـر درآمـد بـا مــاه بـوسـنـد خــلایـق حـجـر الاسـود را چون یاد كنند از آن خط و خال سیاه خامـوش حـسانا كه مـقـام است بلند ترسـم بـود این گـفـتـه كـوتـاه گـنـاه |